ไม่ต้องเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับ
แค่เธอนับดวงดาวพราวเสนอ
คือความรักคิดถึงพึงจะเจอ
ไม่เลิศเลอล้ำค่า, น่าชื่นชม
ขอแค่เพียงเรียงรายประกายพิศ
เนรมิตคิดหาเอามาห่ม
ให้คลายหนาวร้าวกร่อนหวนผ่อนลม
ว่าปร่าขมตรมนัก, จักหายไป
ย้ำคำถามตามมาว่าประจักษ์
คืนหน่วงหนักเธอเศร้าและเหงาไหม?
หากหมองหม่นบนฟ้าศรัทธาไกล
ดาวนั่นไงแทนฉัน, อย่าหวั่นเลย
คือดาวดวงห้วงจิตสนิทแนบ
บรรเทาแทบแอบข้างอย่างเฉลย
ละอองไอให้อุ่นจนคุ้นเคย
พร้อมเปิดเผยเอ่ยรับ, เมื่อหลับตา.
"ทำมะดา"
............................
หากไม่หมาย ให้เป็น เช่นสุดท้าย
คงมีอื่น มากมาย ให้ห่วงหา
ฉันไม่หวัง สิ่งใด ให้นำพา
ปรารถนา เพียงแค่ คอยแลมอง
ยามเมื่อเธอ หม่นไหม้ ไร้สิ้นหวัง
ขอเป็นกำ ลังใจ ช่วยคลายหมอง
เมื่อเธอล้ม ซมซาน ฉันประคอง
คอยเกี่ยงข้อง ด้วยห่วง ดั่งดวงใจ
ไม่คิดแทรก หากแม้น มีใครอื่น
เขาหยิบยื่น สุขสม ภิรมย์ให้
เมื่อเธอชื่น ฤดี มีเขาใคร
จะมองเธอ อยู่ไกลไกล ไม่วอแว
ขอเป็นคน สุดท้าย ไร้ใครต่อ
ที่ฉันขอ คือใน ใจถ่องแท้
ไม่เป็นหนึ่ง -สอง-สาม -เพื่อตาแล
สุดท้ายแน่..ที่ฉัน ต้องการเป็น..
"สุนันยา"
คงมีอื่น มากมาย ให้ห่วงหา
ฉันไม่หวัง สิ่งใด ให้นำพา
ปรารถนา เพียงแค่ คอยแลมอง
ยามเมื่อเธอ หม่นไหม้ ไร้สิ้นหวัง
ขอเป็นกำ ลังใจ ช่วยคลายหมอง
เมื่อเธอล้ม ซมซาน ฉันประคอง
คอยเกี่ยงข้อง ด้วยห่วง ดั่งดวงใจ
ไม่คิดแทรก หากแม้น มีใครอื่น
เขาหยิบยื่น สุขสม ภิรมย์ให้
เมื่อเธอชื่น ฤดี มีเขาใคร
จะมองเธอ อยู่ไกลไกล ไม่วอแว
ขอเป็นคน สุดท้าย ไร้ใครต่อ
ที่ฉันขอ คือใน ใจถ่องแท้
ไม่เป็นหนึ่ง -สอง-สาม -เพื่อตาแล
สุดท้ายแน่..ที่ฉัน ต้องการเป็น..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
