ไม่ต้องเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับ
แค่เธอนับดวงดาวพราวเสนอ
คือความรักคิดถึงพึงจะเจอ
ไม่เลิศเลอล้ำค่า, น่าชื่นชม
ขอแค่เพียงเรียงรายประกายพิศ
เนรมิตคิดหาเอามาห่ม
ให้คลายหนาวร้าวกร่อนหวนผ่อนลม
ว่าปร่าขมตรมนัก, จักหายไป
ย้ำคำถามตามมาว่าประจักษ์
คืนหน่วงหนักเธอเศร้าและเหงาไหม?
หากหมองหม่นบนฟ้าศรัทธาไกล
ดาวนั่นไงแทนฉัน, อย่าหวั่นเลย
คือดาวดวงห้วงจิตสนิทแนบ
บรรเทาแทบแอบข้างอย่างเฉลย
ละอองไอให้อุ่นจนคุ้นเคย
พร้อมเปิดเผยเอ่ยรับ, เมื่อหลับตา.
............................
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
