น่าสงสารบ้านทุ่งน้ำมุ่งท่วม
ทุกข์ทนอ่วมเลยหนอก็จำฝืน
แม้แสนทุกข์ซุกใจให้กล้ำกลืน
จำต้องยืนอยู่ได้หากไม่ตาย
คงมีกรรมทำมาแต่คราก่อน
จึงเปียกปอนลำบากทรัพย์มากหาย
เป็ดไก่หมูอยู่ยากลำบากกาย
แสนวุ่นวายหัวอกนรกกิน
จะพึ่งใครไหนเล่าเขาต่างทุกข์
หมดทางสุขสำราญบ้านจมสิ้น
เหลือบแลไหนไม่เห็นเป็นผืนดิน
หมดทรัพย์สินถูกน้ำนำหายไป
นำตานองต้องกลายคล้ายคนบ้า
จะหันหน้าหมายสู่ใครผู้ไหน
เหล่าญาติมิตรฤทธิ์น้ำพาช้ำใจ
จะพึ่งใครเล่าหนอต่างก็โดน
สล่ผิน