.jpg)
คนเขียนกลอน อ้อนสาว ในคราวหวาน
ส่งคำหว่าน จากจิต คิดฝันใฝ่
ให้เธออ่าน ซ่านซึ้ง ตรึงหทัย
บอกความนัย ผ่านอักษร เป็นกลอนกานท์
คนเขียนกลอน ตอนเหงา เศร้าในจิต
มักแอบคิด หม่นหมอง ต้องไขขาน
ระบายคำ ทำให้ ใจสราญ
เพื่อดวงมาน สุขได้ ใจใส่กลอน
นี่แหละคน บนทาง ที่ย่างก้าว
แม้ปวดร้าว ยังใส่ ในอักษร
บ้างโหยไห้ ใจช้ำ แต่งคำวอน
เป็นบทตอน ตามเจ็บที่เหน็บทรวง
คนแต่งกลอน ตอนสุข สนุกสนาน
กลอนเบิกบาน หทัย อยู่ในสรวง
ขาดเรื่องทุกข์ โศกา จาบัลย์ลวง
เพราะใจล่วง ก้าวล้ำ หวานคำจา
สล่าผิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
