.jpg)
เมื่อฝนพรำร่ำรินจากถิ่นฟ้า
คือน้ำตาจาบรรณ์จากกรรแสง
ฟ้าเห็นเธอรันทดหมดเรี่ยวแรง
จึงแสดงรับรู้ถึงผู้ช้ำ..
ฝากแสงจันทร์บอกกลับผู้จับทุกข์
ฝากจันทร์ปลุกดวงแดแม่งามขำ
ให้ตื่นฟื้นจากหม่นที่คนทำ
ทุกเช้าค่ำฟ้าเห็นเป็นข้างเธอ
คนเผาถ่าน
กำลังใจได้รับนับว่าชื่น
เลิกสะอื้นแล้วใจไม่ไผลเผลอ
มีแสงจันทร์ปลอบใจใฝ่บำเรอ
จะเลิกเพ้อแล้วหนอต่อนี้ไป
natcha
เลิกสะอื้นแล้วใจไม่ไผลเผลอ
มีแสงจันทร์ปลอบใจใฝ่บำเรอ
จะเลิกเพ้อแล้วหนอต่อนี้ไป
natcha
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
