ยังมีดาวลอยดวงห่วงเสมอ
คอยบำเรอให้คลายหายโศกศัลย์
ฝากคำปลอบเธอให้ไปกับจันทร์
รู้เถิดนั่นนิยามความอาทร

นอนเสียเถิดคนดีสุดที่รัก
อยากพลีตักอบอุ่นหนุนแทนหมอน
แล้วขับกล่อมแก้วกมลด้วยกลกลอน
แม้หนาวร้อนจะกรุ่นด้วยอุ่นไอ

จะกระซิบซึ้งซึ้งถึงความรัก
พร้อมคำภักดิ์ล้ำค่ามามอบให้
โปรดเก็ยแนบถนอมเป็นจอมใจ
จงห่วงใยยามห่างอย่าร้างกัน

หากเธอหมองมองดาวคราวฟ้าหม่น
เมื่อเมฆฝนบังตาอย่าเสียขวัญ
ดาวยังแฝงฟ้าดูอยู่ตรงนั้น
ทุกคืนวันลอยดวงห่วงใยเธอ

น้ำตาฉันไหลปรี่อย่างที่เห็น
ทั้งที่ณัชยังเป็นอยู่เสมอ
ไม่มีแล้วน้ำตามาให้เจอ
มันล้นเอ่อจนหมดหยดน้ำตา