.jpg)
ห้ามร้องไห้ใจฉันมันต้องเศร้า
น้ำเต็มเป้าของตาสล่าผิน
หากเธอตายวายชีพรีบฝังดิน
กลัวได้กลิ่นเหม็นสาปทราบหรือยัง
ก็ฉันชวนรักฉันเธอหันเห
กลับทุ่มเทจิตใจในความหวัง
เขาไม่รักจิตจินต์ต้องภินท์พัง
แล้วไยนั่งหน้าเศร้ามาเหงาใจ
ฉันก็อยู่ทั้งคนบนโลกนี้
ไยจึงหนีฉันนักรักเขาได้
พอเขาทิ้งจึงเศร้าเหงาหทัย
จงจำไว้ฉันยังนั่งรอเธอ
หากไม่มารักฉันอย่างฉันหวัง
ปล่อยเธอนั่งครวญร้องนั่งหมองเหม่อ
หากสิ้นชีพคราใดจะไปเจอ
สัปเหร่อฉันทำได้ไม่ต้องกลัว
คริ คริ คริ แรงไปหรือเปล่า?
สล่าผิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
