คิดแล้วขำ จำถนัด ปภัสร์แน่
ชอบรังแก แย่ติน่า ทำชาเฉย
แกล้งเพื่อนเพื่อน เตือนทุกเมื่อ เบื่อจริงเอย
ครูปล่อยเลย ตามเลย เหวยไม่ฟัง
เล่นไม้ที สี-ชอล์กหก ตกเกลื่อนกลาด
ทิ้งกระดาษ วาดมิตะ ติดผนัง
แก้วน้ำฉอก ก๊อกน้ำโก่ง โอ่งน้ำพัง
ติน่านั่ง หลั่งน้ำตา วันห้าที
เวลากาล ผ่านไป แปลกใจยิ่ง
ซุกเยี่ยงคน ซนเยี่ยงลิง นิ่งเงียบฉี่
หญิงขี้แย แท้แทน ที่แสนดี
กลับเซ็กซี่ รี่ราน อยู่บ้านกลอน
ปลื้มอะไรไม่รู้....ฝันหรือเปล่า....
ครูรพีฯ ใจดี ไม่ตีก้น
ตอนซุกซน แกล้งเพื่อน เพียงเตือนสอน
ระคนนั้น รานคนนี้ ริกรี้วอน
หมายจะอ้อน ออดสักแผล จากแส้ครู
ครูก็เฉย เพื่อนก็หนี รวมทีน่า
ต่างกล่าวหา ว่าปภัสร์ มันแกล้งหนู
ครูเรียกสอบ ตอบชัด ปภัสร์คะครู
ปรายตาดู ครูบ่นอู้ กรูเบื่อจัง
คิดแล้วปลื้ม ลืมไม่ลง ทรงจำแจ่ม
เมตตาแต้ม แต่งวาด ประสาทหวัง
ท่านการุณย์ จุนเจือ ไม่เบื่อชัง
ครูปลูกฝัง สั่งสอน ก่อนบ่นพึม
(แน้..มีแอบบ่นด้วยนั่น)
ตอนซุกซน แกล้งเพื่อน เพียงเตือนสอน
ระคนนั้น รานคนนี้ ริกรี้วอน
หมายจะอ้อน ออดสักแผล จากแส้ครู
ครูก็เฉย เพื่อนก็หนี รวมทีน่า
ต่างกล่าวหา ว่าปภัสร์ มันแกล้งหนู
ครูเรียกสอบ ตอบชัด ปภัสร์คะครู
ปรายตาดู ครูบ่นอู้ กรูเบื่อจัง
คิดแล้วปลื้ม ลืมไม่ลง ทรงจำแจ่ม
เมตตาแต้ม แต่งวาด ประสาทหวัง
ท่านการุณย์ จุนเจือ ไม่เบื่อชัง
ครูปลูกฝัง สั่งสอน ก่อนบ่นพึม
(แน้..มีแอบบ่นด้วยนั่น)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
