เด็กปมด้อย น้อยใจ คนไม่คบ
หญิงก็ย้าย ชายก็หลบ สบหน้าหนี
ตัวมอมแมม แถมผ้าวิ่น ขาดสิ้นดี
เพื่อนสนุก เหงาทุกที หรี่ตามอง
เป็นทโมน ซนทราม เล่นตามเรื่อง
ถูกด่าแช่ง แกล้งเนืองเนือง ขุ่นเคืองข้อง
กินอิ่มบ้าง ว่างเปล่า เอาน้ำรอง
พอเต็มท้อง ประคองตน พ้นคืนวัน
เรียนปนเล่น เป็นลิง จริงบางครั้ง
โชคดีจัง ยังล่วง ช่วงคับขัน
เพียรสร้างหลัก ปักฐาน นานครบครัน
พอปลื้มใจ ได้สุขสันต์ เมื่อบั้นปลาย
คิดถึงตัวเอง...ปลื้ม...
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
