.jpg)
ปลายทางเดินเหินห่างต่างไปเรื่อย
เหมือนเถาเลื้อยเลี้ยวลดขดเหหัน
ยิ่งตามไปยิ่งไกลในคืนวัน
ปลายทางนั้นไม่เห็นเป็นมืดมน
กำลังใจหายหดรันทดจิต
ยามครุ่นคิดติดต่อหนอ สับสน
ความหวังขาดเป็นช่วงล้วน ลวงคน
ดำคล้ำปนหม่นเศร้า เผาอุรา
เป็นคืนฝันไร้แววแสงแก้วใส
ปลายอยู่ไหนใฝ่ปองจ้องมองหา
เมื่อต้นฝันยังขาดปาดชีวา
ไหนจะกล้าฝ่าหมายถึงปลายทาง
จึงวันนี้ไม่มีแล้วแก้วในฝัน
รอยจาบัลย์ห่วงหาพาเมินหมาง
รอยจุมพิตที่เคยเลยจืดจาง
เหลือแต่รอยเวิ้งว้าง...กลางใจเรา.
เหมือนเถาเลื้อยเลี้ยวลดขดเหหัน
ยิ่งตามไปยิ่งไกลในคืนวัน
ปลายทางนั้นไม่เห็นเป็นมืดมน
กำลังใจหายหดรันทดจิต
ยามครุ่นคิดติดต่อหนอ สับสน
ความหวังขาดเป็นช่วงล้วน ลวงคน
ดำคล้ำปนหม่นเศร้า เผาอุรา
เป็นคืนฝันไร้แววแสงแก้วใส
ปลายอยู่ไหนใฝ่ปองจ้องมองหา
เมื่อต้นฝันยังขาดปาดชีวา
ไหนจะกล้าฝ่าหมายถึงปลายทาง
จึงวันนี้ไม่มีแล้วแก้วในฝัน
รอยจาบัลย์ห่วงหาพาเมินหมาง
รอยจุมพิตที่เคยเลยจืดจาง
เหลือแต่รอยเวิ้งว้าง...กลางใจเรา.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
