วรรณยุกต์ท้ายวรรคของกลอนสุภาพ

วรรณยุกต์ท้ายวรรคของกลอนสุภาพนั้น
(หมายรวมถึง กลอนแปด กลอนเจ็ด และกลอนหก - - กลอนสี่ กลอนห้า ไม่เกี่ยว)

วรรคที่ ๑ หรือวรรคสดับ สามารถใช้ได้ทุกเสียงวรรณยุกต์ แต่ที่ถือว่าไม่ไพเราะคือ เสียงสามัญ (ใครลงท้ายวรรคแรกด้วยเสียงสามัญ มักไม่ได้คะแนนจากคุณงายค่ะ)

วรรคที่ ๒ หรือวรรครับ ใช้วรรณยุกต์ จัตวา โท เอก (เรียงลำดับความไพเราะจากมากไปหาน้อยให้แล้ว) ห้ามเด็ดขาดคือสามัญ ส่วนเสียงตรีนั้นคุณระนาดเอกบอกว่ามีกรณียกเว้นบ้าง แต่ตำราคุณงายห้ามเด็ดขาดเหมือนเสียงสามัญ

วรรคที่ ๓ หรือวรรครอง อนุญาตให้ใช้แค่เสียงสามัญ และอนุโลมตรีได้ จึงนิยมใช้กันทั้งสองเสียง

วรรคที่ ๔ หรือวรรคส่ง ให้ใช้เสียงสามัญ และอนุโลมให้ใช้เสียงตรีได้ เช่นเดียวกับวรรครอง

คำว่าอนุโลมแปลว่าอนุญาตให้ใช้ได้ แต่ไม่ใช้ดีกว่า
(ถ้าใครสังเกต กลอนคุณงายมักจะจบด้วยเสียงตรี คุณงายว่ามันได้อารมณ์กว่าเสียงสามัญน่ะค่ะ)

แจงมาแล้ว คงช่วยให้แต่งกลอนได้ไพเราะขึ้นนะคะ

ปล. โพสต์ตอบใครบางคนไป ไหนๆ อุตส่าห์พิมพ์ซะยาว เลยเอามาแปะไว้ห้องนี้ด้วยดีกว่า