ชรรางนางครวญชวนถวิล
ยุพาพินรินเสียงสำเนียงถึง
ถ้อยออดอ้อนวอนเว้าช่างเกลากลึง
ให้ซาบซึ้งตรึงใจหทัยคลอ
ศาลาน้อยคอยนางเข้าสร่างเศร้า
พรมบรรเทาเฝ้าค้ำอย่างคำขอ
ผ่อนสลายคลายเหงาพะเน้าพะนอ
เคียงเคลียคลอรอนางยามครางใจ
...ขอผ่อนคลายหายหมองสนองข้าฯ
แม้น้ำตาทาแก้มแต้มไสว
ศาลาน้อยคอยท่าอย่าลาไกล
อิงแอบให้พอบรรเทาเงาโศกา
...อนุสรณ์ทางรักที่หักหล่ม
รับรสขม จมบ่อใจ ใครห่วงหา
เขาปิดฉากกั้นทางวางชีวา
แล้วจากลาไร้เยื่อไม่เอื้อคอย
...ความเจ็บช้ำ ฝั่งร่างลง ตรงใจนี้
ทุกข์ที่มีหวังลบพบทางถอย
เกิดแผลด่าง ต่างเซ่นทรวง เป็นดวงรอย
เป็นฝุ่นฝอยสลายร่างอย่างคนรอ...
ตะวันฉาย
แม้น้ำตาทาแก้มแต้มไสว
ศาลาน้อยคอยท่าอย่าลาไกล
อิงแอบให้พอบรรเทาเงาโศกา
...อนุสรณ์ทางรักที่หักหล่ม
รับรสขม จมบ่อใจ ใครห่วงหา
เขาปิดฉากกั้นทางวางชีวา
แล้วจากลาไร้เยื่อไม่เอื้อคอย
...ความเจ็บช้ำ ฝั่งร่างลง ตรงใจนี้
ทุกข์ที่มีหวังลบพบทางถอย
เกิดแผลด่าง ต่างเซ่นทรวง เป็นดวงรอย
เป็นฝุ่นฝอยสลายร่างอย่างคนรอ...
ตะวันฉาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
