รักจากใจเกิดทำไมรักต้องห้าม
กรรมติดตามประสบจากภพไหน
ดาวรักฟ้าแต่พรากจากแสนไกล
สองเรามีเพียงใจให้แก่กัน
แสนเจ็บปวดโหยหาครายามห่วง
เป็นดังบ่วงเสน่หาพาเหหัน
ดวงลิขิตชะตามาผูกพัน
รักในฝันจึงพาฟ้าระทม
ยามคิดถึงประหนึ่งใจแทบขาด
น่าอนาถสองใจไยไม่สม
รักได้แต่ห่วงหาพาให้ตรม
เพียงรักเป็นผ้าห่มห่วงทุกวัน
ฟ้าเดินเข้าหาดาวก้าวถอยห่าง
คำเอ่ยอ้างเมื่อถึงจุดกลัวหลุดฝัน
ฐานันดรอุปสรรครักขวางกัน
ใจฟ้านั้นสุดเหงาเศร้ารำพึง
ดาวรู้ไหมใจฟ้าอยู่บนฟ้า
แต่ไขว่คว้าดาวเคียงเพียงคิดถึง
ศักดินากั้นเราเฝ้าคำนึง
ทำไมจึงต้องร้างห่างสุดตา
กำแพงประเพณีนี้ข้ามยาก
แสนลำบากเพราะแข็งแกร่งนักหนา
อ้อนวอนเทวาพรหมลมพัดพา
นำรักฟ้า-ดาวพบบรรจบกัน
..กุสุมา..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
