ยามนี้ . . . ลมฝนพัดแผ่ไอเย็นมา
ถนอมหัวใจหน่อยนะ . . . กลัวไออุ่นเหลือน้อย
ความคิดถึงเย็น ~ เย็น กลั่นตัวเป็นเม็ดฝน . . ตกปอย ~ ปอย
กางร่มให้หัวใจคนคอย . .. มิเผลอปล่อยให้เปียกปอน
. . . . . .
. . ~ รู้สึกดีจนบอกไม่ถูก ~ . .
ไกลกันครึ่งฟ้าเธอยังเพียรผูกสัมพันธ์ . .. ไม่ถ่ายถอน
ไม่นึกว่าอกข้างซ้ายของเธอผลิต . . ความคิดถึงส่งมาให้ฉัน . . ไม่สั่นคลอน
ขอบคุณนะ . . ขอบคุณ . . ที่ช่วงชีวิตทุกตอน
เธอลั่นกลอนหัวใจ . . . ไว้รอฉันเช่นกัน~*
ถ้าเธอไม่เบื่อ..ที่จะรับ
ฉันจะถนอม..รักษา...จนไม่อาจนับ.ความอบอุ่นเหล่านั้น
ถ้าเธอยังมั่นใจ.สานต่อ.เยื่อใย.ความผูกพัน
แน่นอนว่าฉันจะกรองกลั่น.แต่ไอรัก.ไอฝัน.ความจริงใจ
ให้เป็นเสมือน..ผ้าห่มผืนใหญ่หนา
ที่โอบกอดยามนิทรา..ท่ามกลางความหนาวเหน็บ...
ของสายลม..และฝนเม็ดใส
ในพื้นที่เล็ก.เล็ก.ที่เราสองคน..วาดไว้
อยู่ด้วยกันในความคิดถึง..จนกว่าแสงอาทิตย์ทอรำไร.
แล้วพบกันใหม่..ในโลกของเรา
ฉันจะถนอม..รักษา...จนไม่อาจนับ.ความอบอุ่นเหล่านั้น
ถ้าเธอยังมั่นใจ.สานต่อ.เยื่อใย.ความผูกพัน
แน่นอนว่าฉันจะกรองกลั่น.แต่ไอรัก.ไอฝัน.ความจริงใจ
ให้เป็นเสมือน..ผ้าห่มผืนใหญ่หนา
ที่โอบกอดยามนิทรา..ท่ามกลางความหนาวเหน็บ...
ของสายลม..และฝนเม็ดใส
ในพื้นที่เล็ก.เล็ก.ที่เราสองคน..วาดไว้
อยู่ด้วยกันในความคิดถึง..จนกว่าแสงอาทิตย์ทอรำไร.
แล้วพบกันใหม่..ในโลกของเรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
