หมดแล้วทั้งใจ มอบไว้คือเธอ
หมด เวลา ร่ำร้อง หรือหมองไหม้
แล้ว อาลัย โหยไห้ ยังครวญหา
ทั้ง หัวใจ ใฝ่ถึง ซึ้งกานดา
ใจ เหว่ว้า พาร่ำ ให้คร่ำครวญ
มอบ เพียงรอย อาลัย ในรสรัก
ไว้ สลัก ปักจิต ให้คิดหวน
คือ รอยทาง ย่างก้าว ร้าวรัญจวน
เธอ คือหนึ่ง ซึ่งครวญ ให้หวนคืน ฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ปล. ยอมรับว่ายากครับ เล่นกลอนแนวนี้ ฟู่ กว่าจะรอด
!!เชิญหัวข้อต่อไปครับผม "ใจยังห่วงหา แม้ว่าห่างไกล"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
