Re: ~*~ แอบรอ ~*~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
28 เมษายน 2024, 01:00:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ~*~ แอบรอ ~*~  (อ่าน 16533 ครั้ง)
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 390

สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา


เว็บไซต์
« เมื่อ: 05 มิถุนายน 2011, 10:17:PM »





สดับซึ้งตรึงทรวงด้วยบ่วงจิต
ยังเฝ้าพิศติดไว้มิใคร่หัก
เวียนวนรอขอสบเพียงพบพักตร์
ด้วยตระหนักรักซึ้งยังตรึงใจ

เมื่อรักซ้อนซ่อนทรวงให้ห่วงหา
ปรารถนาปรารมภ์สุดข่มไหว
แต่ช้าเกินเหินห่างหนทางใจ
เขาคว้าตัวเจ้าไปแต่ใดมา

แม้นมีใจใฝ่รักสลักจิต
ดังนิมิตในทรวงสุดห่วงหา
รอยอาลัยในรักภักดิ์กานดา
ปรารถนาสู่สมให้จมจินต์

แต่เป็นเพียงรักซ้อนที่ร้อนเร่า
ดังเพลิงเผาเศร้าหงอยคอยถวิล
หวังเชยชมสมรักปักชีวิน
คงไม่สิ้นกลิ่นเชื้อแห่งเยื่อใย

เมื่อรักปองหมองมัวด้วยกลัวผิด
แต่ดวงจิตรักนั้นเกินต้านไหว
จึงสื่อตั้งจิตต่อขอเทพไท
ให้สมในรักนี้ที่หมายปอง

แม้นชาตินี้มิสมอารมณ์หมาย
ชีพวางวายกายร้างห่างสนอง
ขอสบนวลยวลเย้าเข้าครอบครอง
เพียงเราสองผ่านภพจวบจบกัลป์

จักคอยรอต่อรักภักดิ์เช่นนี้
แม้ชีวีดับตายวายอาสัญ
สังขารกายหายลับกับกาลพลัน
แต่จิตนั้นพันผูกทุกเพลา

ขอเวียนวนจนสบพบเพียงเจ้า
ทุกภพชาติขอเราเสน่หา
เพียงสองใจกายจิตที่ติดตรา
ปรารถนาซ่านซึ้งคนึงนง ฯ




~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~


ด้วยเพรงบุญหนุนให้มาได้พบ
แต่กลับสบรอยบาปเพรงสาปขวาง
พันธนาชีวินจนสิ้นทาง
ให้ต้องร้างลากันสุดดั้นดึง

สายใยเคยม้วยปลายมาคลายบ่วง
มิอาจพ่วงผูกกันเพียงฝันถึง
เจ็บเพราะใจย้อนย้ำครวญคำนึง
แต่เพียงหนึ่งแนบชิดสนิททรวง

กี่ภพชาติปราศชนม์แม้วนวัฏฏ์
ขอวางสัตย์สัญญาฝากฟ้าสรวง
วอนเทพแถนได้สดับรับคำบวง
กี่รอบกาลผ่านล่วงขอทวงรัก

แม้ชาตินี้แคล้วคลาดนิราศร้าง
ตราบวายวางสังขารถึงกาลปรัก
ทั้งเจตจินต์วิญญาณมิรานภักดิ์
จะจำหลักผ่านภพจวบสบกัน

คำกรองเผยความนัยจากใจหนึ่ง
ยังหวานซึ้งตรึงทรวงลามล่วงขวัญ
ว่าหมายรอชั่วกัปนับอนันต์
เป็นนิรันดร์แห่งจินต์ถวิลปอง

หากบุญเคยร่วมสร้างแต่ปางก่อน
ผูกอาวรณ์อาลัยมัดใจสอง
ย่อมมีวันร่วมเรียงเคียงประคอง
ด้วยใยคล้องรัดล่ามฝ่าข้ามกาล

ชาตินี้เขตคั่นขวางกั้นกลางอยู่
ต้องทนสู้กล้ำกลืนฝืนสังขาร
ตราบสิ้นร่างรานชนม์ล่วงพ้นวาร
ขอพ้นผ่านขวากขวางร่วมทางเดิน

วลีลักษณา
๕ มิถุนายน ๒๕๕๔

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

ยามพระอาทิตย์อัสดง, victoria's secret, รพีกาญจน์, ปุถุชน ฅนธรรมดา, กามนิต, ไม่รู้ใจ, คนแบกไมค์, ระนาดเอก, ทอฝัน, พี.พูนสุข, เมฆา..., ฉันเอง, ~ploy pim~, สะเลเต, MASAPAER, hathaichanok, กาญจนธโร, รัตติกาล

ข้อความนี้ มี 18 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

รวมกลอนวลีลักษณา
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=waleelaksana

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s