.jpg)
มองไม่เห็นสัทธาน่าใจหาย
สุดเสียดายยิ่งนักเป็นหนักหนา
ก่อนเคยอ้อนวอนเว้าเจ้าแก้วตา
บัดนี้มาสูญสิ้นถิ่นเคยเดิน
เหมือนคนผิดจากไกลไม่หวนกลับ
ที่ไปลับถลำทำห่างเหิน
มาไม่ทันดูใจไวเหลือเกิน
มัวเพลิดเพลินเหมือนผิดคิดเสียใจ
ยังคิดถึงน้องพี่ที่ยังอยู่
คิดถึงครูอักษรกลอนสดใส
คิดถึงเพื่อนเคยต่อล้อกลอนไป
แสนอาลัยสายธารสัทธาธรรม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
