......คงจะมีที่อันเหมาะเสนาะศิลป์

...ซึ่งเป็นถิ่นเพื่อรจนาภาษาสรรค์

...หลากหลายผู้พึงใจจรดในบทประพันธ์

...พร้อมจำนรรจ์รื่นรสบทกวี

......คงมิใช่ในที่นี้ดังที่หวัง

...อยากสมสั่งเหล่าอนงค์ให้ทรงศรี

...อยากปลูกฝังเหล่าดรุณสู่..กุลสตรี

...แต่ลาที...เพราะที่เห็นยากเป็นไป

........................ ก็คงหมดเวลา..หมดหน้าที่.....................

.........................เป็นเพื่อนดี..เพื่อนเล่น..เป็นสหาย..........

.........................ขอกลับสู่อยู่กับฝันพรรณราย.................

.........................รอ...รุ้งสายกรายมาคล้องประคองมาน...


......ครั้งหนึ่ง......ก็เคยมีความรู้สึกเช่นเดียวกับคุณพลังศรัทธานะคะ...อยากให้ใช้เวลาก้าวผ่านสิ่งที่ทำให้หมองใจ...ขอให้ใช้สิ่งที่มากระทบไม่ว่าจะดีหรือร้ายมาเป็นแรงบันดาลใจ...เชื่อว่าวันหนึ่งอารมณ์ที่สามารถถ่ายทอดเรียงร้อยผ่านตัวอักษรของคุณจะนำคุณกลับมา.....เอื้อนกวินผ่านบุปผาลดาปราย......อีกครั้ง


.........................................  ...ด้วยปรารถนาดี..  .......................