หากชีวิตบิดเบือนไป ไกลความหวัง
ใกล้ภินท์พังฝังไว้ ในจิตใส
ลองถอยมากลับมาจ้อง มองออกไป
จะเห็นใครคนหนึ่ง ซึ่งมองดู
หากจิตใจในวันนี้ ที่ท้อแท้
มันอ่อนแอแลไป ให้อดสู
ผิดพลาดไปใจเหน็บ เก็บเป็นครู
เธอจะรู้หรือไม่ ใครเจ็บตาม
หากวิญญาณอ่อนระโหย ยังโรยร่วง
ด้วยเป็นห่วงอนาคต หมดทั้งสาม
ทิ้งอดีตปัจจุบัน มันรุกลาม
ทั่วเขตคามตามเจอ ไม่เผลอไกล
ฉันขอเป็นกระจกใส ให้เธอส่อง
ยามเธอมองอนาคต ให้สดใส
ฉันขอเป็นเช่นก้อนเนื้อ เผื่อแผ่ใจ
ส่งมือเธอเก็บเอาไว้ ใส่ใจเดิม
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
