ไม่ได้อยาก..เสียเธอ
แต่ความเป็นจริงที่เจอ..ก็เท่านั้น
ฝืนต่อไปไม่ได้..ความรักไม่เพียงพอ..
สำหรับกันและกัน
เพราะนิทานเรื่องนี้ไม่ใช่ความฝัน..หากแต่มัน..
คือเรื่องจริง
และเพราะ..ไม่ใช่นิยายน้ำเน่า
ที่เริ่มต้นด้วยเหงา..เศร้า..แล้วลงเอยด้วยดีทุกสิ่ง
ชีวิตที่ก้าวเดินไปพร้อมเธอ..ไม่มีอะไรอ้างอิง
ทุกฉากไม่หยุดนิ่ง..ไม่แอ๊ปปี้แอนด์ดิ้ง..เช่นดังนิยาย
ที่ฉันเลือก..เป็นคนจากไป
เพราะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์อะไร...หากแต่ความรู้สึกสุดท้าย
ฉันคนนี้ยังเป็นของเธอ..จำไว้.จนวันตาย
ความรักจะไม่เสื่อมคลาย..ตัวฉันอยู่กับเธอไม่ได้..นั้นแค่ร่างกาย
แต่ทั้งหมดของหัวใจ..มอบ ให้ เธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
