~*๐คนในสายตา๐*~

เพราะว่ามีหัวใจจึงได้นิ่ง
มองทุกสิ่งจริงแท้สักแค่ไหน
มิด่วนตอบมอบรักภักดิ์ออกไป
เพราะต้องใช้เวลาคบหากัน

เธอเฝ้าครวญหวนซึ้งคะนึงหา
มีคุณค่ามากมายต่อใจฉัน
มิใช่ลิ่วปลิวผ่านตามวารวัน
แต่เพิ่มความเชื่อมั่นให้ฉันมี

เส้นทางเดินเกินหวังจะตั้งจุด
ว่าจะหยุดเดินจบพบสุขี
ขอเวลามั่นใจมากกว่านี้
คงถึงที่สิ้นสุดการหยุดเดิน

จงถนอมออมซึ้งให้ถึงแก่น
ก่อนรวมแผ่นเดียวไว้จะไม่เขิน
ปล่อยวันวารผ่านไปมิใช่เมิน
เพราะไม่อยากคิดเกินเพลินคิดไกล

คนอย่างฉันมั่นพอจึงก่อฐาน
มิชอบหว่านโปรยหล่นหลายคนใส่
แม้จะชอบอยู่บ้างมิวางใจ
จึงเก็บไว้ไม่แสดงให้เธอรู้

หากเข้าใจคนที่ดีสำนึก
คิดล้ำลึกหัวใจใช่หลบหลู่
ในสายตาของฉันหากหันดู
มีใครอยู่รู้ได้...จากสายตา

เธอนั่นแหละจ้ะ

"กานต์ฑิตา"
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๔