เราคือโลกใบเดียว

สักกี่เสี้ยววินาทีที่ผ่านผัน
สักกี่วันกี่เดือนจะเลือนหาย
สักกี่ปีซากปรักหักทลาย
จะคืนไว้โดดเด่นเช่นเคยมี

ชะตากรรมรานรอนซ้ำซ้อนโศก
วิปโยคบ่ซาสร่างสิห่างหนี
ท่ามเกาะแก่งแหล่งโลกโศกฤดี
ทะเลรี่ถาโถมถล่มพลัง

เราก็ชาวเอเซีย...
เรามีเบี้ยเพียงนี้ก็มีบ้าง
มีหรือเราจะนิ่งเฉยเมยละวาง
เราแบ่งปันสรรค์สร้างทางน้ำใจ

ธรรมชาติโหด...
มันมิอาจสะกดเมตตาได้
อ่านออกเสียงเพียงคำว่าทำลาย
หยุดร่ำไห้เถิดถิ่นดินแจนแปน

เอียงแก้มมาครับ... เอียงมาครับ...
เอียงมารับมือนี้ที่ห่วงแหน
ซับน้ำตาอาจจะไม่ได้ทดแทน
ความแร้นแค้นที่จะผุดทรุดแผ่นดิน

ที่นี่นะ คือประเทศไทย....
ภัยนี้ภัยไหนไม่เคยหมิ่น
มีน้ำใจไหลรี่ปรี่แผ่นดิน
ล้างชีวินผู้เศร้าร้าวระบม

เถิดเพื่อนญี่ปุ่น...
อย่าอาดูรตอกย้ำความขื่นขม
อีกไม่นานวิฤกตร้ายจะคลายปม
ความโสมมจะหมดหายไปจากบ้าน

วันนี้เท่านั้นแหละ ก็เพียงวันนี้...
อาจจะมีเพลงน้ำตามาขับขาน
แต่เชื่อว่าวันใหม่อีกไม่นาน
เพลงร้อยยิ้มจะผลิบานทั้งแผ่นดิน

ที่นี่ประเทศไทย และคนไทย...
ที่นี่ส่งแรงใจอย่างไม่สิ้น
ในวันที่น้ำตามาบ่าริน
มีหรือเราจะเมินหมิ่นไม่เหลียวมอง

"แดนอาทิตย์อุทัย"ไม่หายไปจากโลก
ชื่อ"ปลาดิบ"ยังโบกเมื่อโลกหมอง
สนอะไรเพียงว่าน้ำตานอง
มีเรา พี่น้อง ก็พอแล้ว...

ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ