แค่เป็นเต่า อย่าเห็นแค่เป็นเต่า
กินผักบุ้งเบาเบาเขาเงียบกริบ
เห็นยอดงามถามหามากระซิบ
ผ่านกี่สิบร้อยปียังมีเธอ
คือความงามความรักเมื่อปักหมุด
ใช่สิ้นสุดเพียงครู่ฤดูเผลอ
แต่ยั่งยืนชื่นบานจารใจเจอ
ตราบชีพเต่าเฝ้าเหม่อละเมอเดียว
กามนิต
๒๔ มี.ค.๕๔
...คิดว่ามี...แต่ปลา...คราฝนชื่น
เต่าก็ตื่น...น้ำหลาก...อยากมาเที่ยว
แม้เชื่องช้า...อืดอาด...ไม่ปราดเปรียว
หากบทเกี้ยว...ลึกซึ้ง...ถึงก้นใจ
...จะปักหมุด...ณ ปลายนา...รีบมาเถิด
ผักบุ้งเปิด...ยอดปล่อย...จะคอยไหม
พึ่งตุ่มตา...ผลิเพียง...ไม่กี่ใบ
ยังอ่อนไร้...เรี่ยวแรง...ไปแข่งเซียน
...คือความงาม...ความรัก...สมัครมิตร
ร้อยเรียงด้วย...ดวงจิต...ลิขิตเขียน
ขอบคุณเต่า...เข้าเยือน...เป็นเพื่อนเคียง
แม้เร้นเสียง...ซ่อนซุ่ม...ก็ทุ่มใจ...
.........ขอบพระคุณค่ะ...//ผักบุ้งนาหน้าฝน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
