เพียงได้ฟังคำหวานที่ขานไข
ให้เข้าใจในรักที่ใฝ่หา
เพียงหยดหนึ่งพึงเสียไปในน้ำตา
ก็ควรค่าฝังไว้ในความจำ
ฉันเอง..
...รอยภาพเก่ายังฉายประกายส่อง
จารเป็นร่องใส่ฤทัยใจถลำ
เกิดเป็นซากแผลเจ็บมาเก็บงำ
เถ้าถ่านดำมิต่างใจใครคนรอ
...ค่าน้ำหยดรดแต้มแซมใจเซ่อ
หลงและเพ้อคร่ำครวญรัญจวนหนอ
ค่าทรงจำย้ำจิตให้คิดกรอ
ฝังใจพอมิให้ลืม...ยืมออกใจ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
