ถึงคิดถึงเท่าไหร่ก็ไร้ผล
ในเมื่อคนอย่างเรามีเจ้าของ
ถึงรักเธอเท่าไหร่คิดหมายปอง
ได้เพียงแต่แค่มองด้วยสองตา
ผิดที่เราหลายใจไม่สัตย์ซื่อ
หรือผิดที่เธอดื้อสื่อภาษา
ทำนองเอื้อเยื่อใยตอบให้มา
ทั้งรู้ว่า..ข้างเราคือเงาใคร
ผิดหรือไรใจถ้า..หากว้าวุ่น
จนเก็บกรุ่นก่อเกิดเลยเถิดให้
ผิดหรือถ้าร้อนรุ่มนั้นสุมใจ
ผิดที่ดันหวั่นไหวต่อไมตรี
นั่นรอยยิ้มเร่งเร้าอันเย้ายวน
สายตาล้วนชวนเชิญเกินหน้าที่
จะต้องทำฉันใด..นะใจนี้
เมื่อถูก-ผิดที่มี..แทบละลาย
หากคิดถึงแต่ใจ..ไม่อาจพบ
หากเร้นหลบห่างไกล...เหมือนใจหาย
เราสบกันแค่ตา..เหมือนท้าทาย
เมื่อต่างรู้ซึ่งหมายของสายตา
หากจะตอบ บอกปัด..ตามนัดหมาย
คงจะโง่เป็นควาย..ที่สูงค่า
หาก ตอบรับนัดหมาย..ที่ทายท้า
คนข้างคงมีหน้า..ไม่ต่างควาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
