รอยยิ้มจับห้วงใจ ที่ไหวอ่อน
หวิวหวิววาบผัสสา* ยามลาจร
ให้รุ่มร้อนหนาวเร้น ไม่เว้นวาย
ดั่งดอกดาวพราวฟ้า ไร้ค่าชื่น
ปานวันคืนผ่านไป อย่างไร้หมาย
หลงคว้าเงากอบฝัน พรรณราย
มาทดใจซึมรับ ซับชีวา
แข*เอย..ยามนี้ใจพี่โศก
เจ้าคือโลกทั้งใบ ที่ใจหา
ค่าประดุจน้ำค้าง กลางนภา
พนิดา*เจ้าเป็น เช่นดวงใจ ๛
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
