รวมกลอนเดือนเมษายน . . พฤษภาคม ๒๕๕๕ ของแป้งน้ำ~*

ถ้าความคิดถึงมันหยุดกันได้
จะสั่งให้หยุดคิดถึงและเลิกใส่ใจเธอเดี๋ยวนี้
หลายครั้งที่ลองสั่งการ . . แต่หัวใจกลับคัดค้านไม่ฟังสักที
ใช่ว่าคิดถึงแล้วจะพบแต่แง่ดี . .. เสมอไป

วันที่เธอเดินออกจากชีวิตของฉัน
หัวใจก็ถูกปิดกั้น . .. จากความสดใส
ความคิดถึงลอยตัวในความอ้างว้างและอาลัย
การหยุดลมหายใจ . . คือวิธีเดียวที่จะหยุดคิดถึงเธอได้
เธอจะยอมให้ฉันคิดถึงต่อไป
หรืออยากเห็นฉันหยุดลมหายใจตัวเอง~*

.. . กลอนเดือน เมษายน และ พฤษภาคม ๒๕๕๕ . ..

กลอนขอความเห็นใจ, น้อยใจ

. .. ในวันที่ฉันไม่สบาย . ..

. .. โปรดอย่าถาม . ..

. .. วันสงกรานต์ . . อยู่เฝ้าบ้านเถอะนะ . ..

กลอนคิดถึง,กลอนเหงา

. .. หากหนาวลม . . ก็ห่มความคิดถึงไปก่อน . ..

. .. ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หลับตาลงแล้วไม่มีฉัน . .. เธอก็ยังฝันดีทุกคืน~* . ..

. .. คนเดียวที่ไม่มีใครต้องการ . . คือฉันเอง . ..

. .. ความคิดถึงจากคนไกลห่าง . ..

. .. ฉันยังตั้งใจรอ . . . ขอแค่เธอกลับมา. ..

กลอนบอกรัก, แอบรัก

. .. มงกุฎดอกไม้ . ..

. .. เธอเคยเข้าใจหัวอกของคน "แอบรักข้างเดียว" บ้างไหม?. ..

กลอนประชดรัก

. .. ไม่ต้องไล่ . . ก็รู้ว่าควรไปให้พ้น . ..

. .. ไม่ใช่คนขี้บ่น . ..

. .. ฉันมีสิทธิ์รู้ . ..

เดือนที่สายฝน ~ เลิกโปรยสาย
แสงแดดยามบ่ายร้อนแรงเหมือนไฟเผา
ซ่อนตัวอยู่ใต้หลังคาตึก . . ตากแอร์เบา ~ เบา
ดอกไม้ในแจกันว่างเปล่า . .. ไม่มีใครส่งมา

ใต้แสงอาทิตย์ดวงร้อนแรงแห่งฤดูร้อน
สายลมไม่เคยพัดหอบความอาทร . . . กลับมาหา
การเห็นภาพคุณก้าวขาจากไป ~ จนห่างไกลสุดสายตา
คนดี . . คุณจะรู้ไหมว่า?
หน้าร้อนปีนี้ฉันมีแค่เพียงน้ำตา . . ดับเพลิงรักในใจ

ใช้ชีวิตท่ามฤดูร้อนที่แสนทรมาน
เพราะช่วงฤดูกาลที่ไร้คุณ . .. มันยาวนานมากรู้ไหม
ตั้งแต่คุณเด็ดเดี่ยวเลือกทิ้งฉันไว้
หัวใจของฉัน . .
ก็เหมือนตกอยู่ภายใต้ฤดูแห่งความหม่นไหม้ . . จนยากจะถอนตัว~*~*

กลอนที่แป้งน้ำร่วมแต่งกับเพื่อน ~ เพื่อน

เธอไม่ต้องส่งความคิดถึงมาให้
เพราะมันไม่สามารถทำให้เรากลับไป . .. เริ่มฝันต่อ
เธอไม่จำเป็นต้องบอกว่า "รัก" หรือ "รอ"
แค่ท่องคำว่า "พอ" เอาไว้ในใจ

ถ้าหากพรหมลิขิตให้สองเราเป็นคู่กัน
คงไม่แคล้วคลาดจนน้ำตาท่วมทุกวัน . .. รู้ไหม
การที่เราต้องแยกจากทั้งที่ยัง "รักกันสุดหัวใจ"
มันทำให้ "ฉันไม่อาจเปลี่ยนใจไปรักใคร"
ถึงแม้เรื่องระหว่างเราจะถูกกรรมลิขิตให้ "เป็นไปไม่ได้" . . . ก็ตาม~*

และแล้ว . .. . น้ำตาแห่งความอ่อนไหว
ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า
ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา
มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง
ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว
ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด
จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้ ~ ฉันเป็น "แค่" คน "ไม่เคยถูกรัก"
คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน
ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน
ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ฉันยอมจำนนแล้วล่ะ . .. ที่รัก
ช่วยอยู่ปลอบโยนอีกสักพัก ~ แล้วค่อยแยกย้ายได้ไหม?
แลกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้าที่กำลังหมดไป
พร้อมกับการมาเยือนของความเสียใจ . .. ชั่วนิรันดร์~*