วสันตดิลก ฉันท์
เรื่อง : เหมันต์พิลาป
ผู้แต่ง : พรายม่าน
o ฝนยังมิทันนิรประวัติ ประจุซัดกระจัดทราย
เหมือนยังมิสิ้นตะกละจะหาย วตะเยือกก็มาเยือน
ดั่งหนึ่งทิวาจะลุพยับ รติลับรุจีเลือน
ทุกข์ท้อระทมรตะสะเทือน ดิถิดับฤดีดาย
o ข้าวเหลืองละรวงระดะระดาด สวะพาดโสนวาย
โคลนคลุมคละกล้ากระบะทะลาย ทุรทนเทวศวาร
เจ้าเกริ่นจะกลับยุติวสันต์ กิระนั้นก็เนิ่นนาน
ลืมถิ่นละที่สิปฏิญาณ มิประมาณจะสมใจ
o เนื่องน้องนิรุกติปรจริต สละสิทธิจะสงสัย
เกินเลิกละดุลย์สมอภัย มุทิตาเถอะพาเย็น
มี ไร้ ฤ ร้างลุตถตา สติมาก็มองเห็น
โหยไห้ ณ สิ่งจุติจะเป็น ปริวรรตอนัตตา
o หนาวนี้นิราทุติยครอง ศศิหมองอนาถา
เหน็บในก็รับปฏิปทา คุรุทับสดับทน
ข้าวร้างจะเกี่ยวตะละขนัด ผิว์กระหวัดมิเห็นหน
ข่มใจมิให้ทุรทุรน อสุชลก็ทนกลืน
พรายม่าน
สันทราย
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
เรื่อง : เหมันต์พิลาป
ผู้แต่ง : พรายม่าน
o ฝนยังมิทันนิรประวัติ ประจุซัดกระจัดทราย
เหมือนยังมิสิ้นตะกละจะหาย วตะเยือกก็มาเยือน
ดั่งหนึ่งทิวาจะลุพยับ รติลับรุจีเลือน
ทุกข์ท้อระทมรตะสะเทือน ดิถิดับฤดีดาย
o ข้าวเหลืองละรวงระดะระดาด สวะพาดโสนวาย
โคลนคลุมคละกล้ากระบะทะลาย ทุรทนเทวศวาร
เจ้าเกริ่นจะกลับยุติวสันต์ กิระนั้นก็เนิ่นนาน
ลืมถิ่นละที่สิปฏิญาณ มิประมาณจะสมใจ
o เนื่องน้องนิรุกติปรจริต สละสิทธิจะสงสัย
เกินเลิกละดุลย์สมอภัย มุทิตาเถอะพาเย็น
มี ไร้ ฤ ร้างลุตถตา สติมาก็มองเห็น
โหยไห้ ณ สิ่งจุติจะเป็น ปริวรรตอนัตตา
o หนาวนี้นิราทุติยครอง ศศิหมองอนาถา
เหน็บในก็รับปฏิปทา คุรุทับสดับทน
ข้าวร้างจะเกี่ยวตะละขนัด ผิว์กระหวัดมิเห็นหน
ข่มใจมิให้ทุรทุรน อสุชลก็ทนกลืน
พรายม่าน
สันทราย
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
