เกิดแค่คน สู้แค่ตน ตายแค่ตัว
แค่บางบาง ว่าบดบัง จนมืดมิด
แค่นิดนิด แต่บิดเบือน ว่ายิ่งใหญ่
แค่เบาเบา แต่บุมบ่าม ว่าหยามใจ
แค่ใกล้ใกล้ แต่บากบั่น คว้าอันไกล
ขนรีบขน กรำก่นไว้ หลายกระสอบ
หอบรีบหอบ กอบโกยไป หลายหลายชั่ง
คว้ารีบคว้า กองเก็บไว้ ให้ล้นคลัง
ตวงรีบตวง กกกอดกลาง "เกลศตน"
รักคนนั้น ไคร่คนนี้ ชี้คนโน้น
หลงไหลล้น รนร่อนไหล หลายร้อยหน
เคลิ้มคลั่งไคล้ ไคร่คัลคล้อง ครองหลายคน
สวาทวน ในภวังค์ พลั้ง"วิลัย"
กายดิ่งไกล ใจดิ่งก้น กลกระสัน
เลยจำแนก ความ"จัณฑาล" เป็นจันทร์ใส
ร่วงดำดิ่ง ไร้แดดาล ล้มเดียวดาย
ใจชะล่า จิตชำงาย เสพชำเรา
กลางธารกรรม มีธรรมทาน กลั้นทำนบ
ทึ้ง ทิ้ง ลบ "ทุคติ" ที่โง่เขลา
ถือธรรมสาร มั่นธิติ มิบางเบา
สั่งสมบุญ ทุนบรรเทา "ยามเราตาย"
มาก็ไม่เห็นถืออะไรมา...ไปแล้วจะถืออะไรไป?
.gif)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
