ที่เก่า..ที่ไม่เคยเก่า
แค่เป็นที่ที่ฉันค้นพบว่าความเศร้า..ค่อยๆเพิ่ม
แต่ฉันก็ยังคง..หมั่นมาดู..และเผลอหยิบเอาความหดหู่..มาเติม
เพราะฉันไม่อาจลืมได้เลย..ที่เริ่ม..ของรัก--และลา
ฉันขอวางรูปเธอ..ไว้สักพัก
แต่ความคิดถึง..อันหน่วงหนัก..ยังคงยึดปัก..ตรงสีหน้า
และคงอีกนาน..เท่านาน...ควบคู่ไปกับกาลเวลา
ที่เก่าตรงนี้..ยังคอยท่า...แต่ฉันอาจหมดเวลา..ในไม่นาน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
