วันเหงา ๆ . .. กับเก้าอี้ชรา
คนหนึ่งนั่งจ่อมจมในรอยน้ำตาและความคิดถึง
หักห้ามภาพรบกวนในความคิดคำนึง
รักคุณ .. . น้อยลงกว่าครึ่งไม่ได้สักที
สายลมกระซิบบอกอะไรคุณบ้าง?
ความทรงจำซีดจาง .. . ยังค้างติดเต็มใจนี้
สำหรับคุณ .. เป็นแค่ผง-ฝุ่นหรือคนดี
จึงสะสมอยู่ในตาคู่นี้ .. . จนบอบช้ำ
คนหนึ่งนั่งจ่อมจมในรอยน้ำตาและความคิดถึง
หักห้ามภาพรบกวนในความคิดคำนึง
รักคุณ .. . น้อยลงกว่าครึ่งไม่ได้สักที
สายลมกระซิบบอกอะไรคุณบ้าง?
ความทรงจำซีดจาง .. . ยังค้างติดเต็มใจนี้
สำหรับคุณ .. เป็นแค่ผง-ฝุ่นหรือคนดี
จึงสะสมอยู่ในตาคู่นี้ .. . จนบอบช้ำ
ข้างเก้าอี้ที่ชรา
รอบๆรอยตี นกา..คือสายตาที่ชุ่มฉ่ำ
กลับมาที่เก่า...พร้อมรอยหมองเศร้า..เป็นประจำ
ด้วยการตอกย้ำ..ซ้ำๆ...ว่าเดียวดาย
เก้าอี้ที่ฝืนสังขาร
ร่วงโรยไปตามกาล...ที่เนิ่นนาน..น่าใจหาย
ฉันเองก็ไม่ต่าง..ผุพังไปทั้งโครงสร้าง...ของกาย
ที่เปลี่ยนแปลงไปตามการเคลื่อยย้าย...ของดวงตะวัน
เก้าอี้ที่โยกคลอน..ตอนถูกนั่ง
ส่งเสียงดังๆ...เหมือนเขาอยากจะสั่งถ้อยคำ..ร่ำลาฉัน
เขาคงไม่รู้..ว่าคนที่นั่งอยู่..ก็หดหู่เกินทนแล้วเหมือนกัน
หรือที่เก่าของเรานั้น...จะเป็นที่สุดท้าย..ที่คนอย่างฉัน..เคยหายใจ
รอบๆรอยตี นกา..คือสายตาที่ชุ่มฉ่ำ
กลับมาที่เก่า...พร้อมรอยหมองเศร้า..เป็นประจำ
ด้วยการตอกย้ำ..ซ้ำๆ...ว่าเดียวดาย
เก้าอี้ที่ฝืนสังขาร
ร่วงโรยไปตามกาล...ที่เนิ่นนาน..น่าใจหาย
ฉันเองก็ไม่ต่าง..ผุพังไปทั้งโครงสร้าง...ของกาย
ที่เปลี่ยนแปลงไปตามการเคลื่อยย้าย...ของดวงตะวัน
เก้าอี้ที่โยกคลอน..ตอนถูกนั่ง
ส่งเสียงดังๆ...เหมือนเขาอยากจะสั่งถ้อยคำ..ร่ำลาฉัน
เขาคงไม่รู้..ว่าคนที่นั่งอยู่..ก็หดหู่เกินทนแล้วเหมือนกัน
หรือที่เก่าของเรานั้น...จะเป็นที่สุดท้าย..ที่คนอย่างฉัน..เคยหายใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
