☆ บุหลันน้อย..คล้อยดับ ☆
บุหลันน้อย คล้อยดวง ลับห้วงฟ้า.....ดั่งอุรา สิ้นโสม ประโลมฉาย
ฟากฟ้ามี แสงดาว วาบพราวพราย.....แต่ประกาย ในทรวง มิช่วงโชน..
แสนมืดมน หม่นไหม้ เมื่อใจหนึ่ง.....ที่ตอกตรึง ลิ่มรัก แล้วหักโค่น
ความอาวรณ์ อ่อนหวาน ที่ผ่านโอน.....ดั่งเหมือนโยน ทิ้งไป จนไกลกัน..
มองขอบฟ้า กว้างใหญ่ ไยเวิ้งว้าง.....โสมลอยห่าง เลือนเศร้า เจ้าบุหลัน
สถิตอยู่ โลกัย ที่ไหนกัน.....รอดวงจันทร์ ใฝ่ถึง คะนึงเคย..
เจ้าขวัญน้อย พลัดถิ่น เหมือนบินเดี่ยว.....ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวนัก..โอ้รักเอ๋ย
ไม่ต่างนก ร้างคอน ดั่งก่อนเคย.....ได้กกเกย ใกล้ชิด สนิททรวง..
หนึ่งโสมเคย โชยกรุ่น ละมุนกลิ่น.....ร่วงหล่นสิ้น บุปผา มาจากสรวง
เหลือแต่เศร้า เข้าสุม รุมจันทร์ดวง.....คงต้องร่วง เลยลับ ดับนิรันดร์..
หนึ่งโสม
๒๗.๑๑.๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
