รู้ว่าเธอ ใจแข็ง แกร่งเหมือนเพชร
เพราะเมื่อเด็ด มิยิน สิ้นหน่ายหนี
ไม่สนใจ ทั้งคำง้อ ขอคืนดี
เมินเหลือที่ เป็นต้อง ไม่มองกัน
ในความแข็ง มีอ่อนนุ่ม ซุ่มซ่อนอยู่
ต่างคนรู้ ในความรัก สมัครมั่น
มีเยื่อใย แน่นเหนียว เกลียวสัมพันธ์
ถึงจะบั่น อย่างไร ไม่ขาดตอน
เมื่อคราวเล็บ เหน็บเนื้อ ถึงเหลือเจ็บ
เป็นลอยเล็บ แล้วคลาย เจ็บถ่ายถอน
เป็นเรื่องเล็บ หยอกเนื้อ เหลืออาทร
รู้ผันผ่อน ล้อว่าเล่น เป็นคราวไป
ดูแต่ลิ้น กับฟัน มีวันพลาด
ก็ไม่อาจ คิดอ้าง โทษทางไหน
ไม่เคยงอน ไม่เคยง้อ ขออภัย
ใจนะใจ เอาเป็นแยบ เป็นแบบเลย
หนึ่งโสม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
