ฯลฯ
เพียงผู้ชาย คนหนึ่ง ที่มีฝัน
ความจริงนั้น เกินเอื้อม คว้าเคียงใกล้
ปรัชญา มุ่งมั่น ตลอดไป
รักโดยไร้ข้อแม้ มอบแด่นาง
ช.วิกิจกุล ๑๓๑๐๕๖
น้องแค่คน ชาวสวน มิชวนฝัน
ไร้ผ่องพรรณ วรรณะ เผละผละร่าง
มิเสริมแต่ง แข่งเขา เราเงินจาง
แลเลือนลาง ทางไหน ไร้ใครมอง
เขาหมายเรียง เคียงฟ้า ที่ค่าสูง
เราแค่ฝูง กาไก่ จนใจจ๋อง
ชายคนใกล้ หมายแด คอยแลจ้อง
เขาก็ปอง ดอกฟ้า น่าช้ำใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
