แม้จะอยู่หนใดไม่ว่าเจ้า
เพราะพี่เข้าใจดีที่คุณค่า
เราต่างเชื่อใจกันนะขวัญตา
เพราะรู้ว่าใจพี่มีเพียงเธอ
แม้ตัวไกลใจอยู่เป็นคู่เจ้า
ทุกข์รุมเร้าเพียงใดจะไม่เก้อ
เพราะหลงรักหลงฝันหมั่นปรุงเปรอ
แม้นานนานจะได้เจอยังเผลอครวญ
“ไพร พนาวัลย์”
กลับมาหาพี่ไพร..ผู้ใจเด็ด
แกร่งดังเพชรเชื่อได้ไม่เหหวน
น้องมีเหตุร้างลา..ดั่งปลาติดอวน
พี่ยังรอเนื้อนวลไม่รวนเร
แม้รักมั่นหัวใจอย่าไหวโยก
ยามทุกข์โศก ขอพัก..ใช่หักเห
พี่จ๋าน้องออดอ้อนขอนอนเปล
รอพี่เห่กล่อมขวัญ..วันหมดแรง
เจ้าแซม
ท่านพี่ขลุ่ยใจร้าย...ไปแค่นี้ ตัดหางปล่อยวัดเลยเน๊าะ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
