[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

จากแรงบันดาลใจที่ชอบอ่านพระอภัยมณี จึงอยากหัดลองแต่งกลอนดูบ้าง
ผลออกมาเป็นกลอนประตู กลอนหน้าต่าง ฯ ก็เขียนไปเรื่อยๆ ในหมู่เพื่อนๆที่ทำงาน
เขาก็ว่าเราเก่ง เพราะต่างก็รู้เพียงว่านำเสียงคล้องจองมาวางตำแหน่งสัมผัสก็ใช้ได้แล้ว
วันหนึ่งเพื่อนในเน็ตทิ้งลิ้งค์ www.klonthaiclub.com ไว้ให้ ลองเข้ามาดู เจอระเบียบ
ข้อบังคับต่างๆ ก็ได้สมัครสมาชิกเข้ามา และคิดว่าเราก็หนึ่งในตองอู จึงนำกลอนตามแบบ
ที่เคยเขียนมาลง ผลปรากฏว่ามีหลายท่าน ชี้แจง แนะนำ แก้ไขผิดถูกอย่างไร กำลังใจ
ในขณะนั้นคือท่านเหล่านั้น โต้ตอบบทกลอนของเรา ซึ่งเท่ากับว่าคือการบ้าน แม้ปัจจุบันนี้ก็
กำลังศึกษาอยู่ไม่รู้จบ คิดว่าพยายามลงให้ได้ แม้วันละบทก็ยังดี แต่บังเอิญสถานการณ์ โรคภัย
ไข้เจ็บ และอีกจิปาถะที่ต้องระวัง แก้ไข จึงห่างๆไปบ้าง ครั้นห่างนานเข้า ยอมรับว่าเขียนไม่ออก
ไม่เป็นดังที่หวัง กลัวไม่เป็นที่ยอมรับจากหลายท่าน(คิดไปเอง) ซึ่งเขาเหล่านั้นอาจมีภารกิจอื่น ไม่ว่าง
ก็ซึมๆไปเหมือนกัน หลังจากนั้น 2-3 วันกลับมาดูใหม่ มันกลับไม่ใช่ดังที่คิด กำลังใจก็กลับมาใหม่
สื่อสัมพันธ์ในบ้านกลอน กลับทำให้มีความรู้สึกใหม่ขึ้นมา นั่นคือความห่วงหาอาทรซึ่งกันและกัน
ภาพแทนตัวก็ไม่ใช่ นามหรือนามแฝงก็ไม่เชิง แต่มันมีความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ สิ่งเหล่านี้ ผมได้รับจาก
บ้านกลอนไทยครับ........
นพ
8 พ.ค.56