หากมีใครซักคนทนปวดร้าว
เมื่อคว้าดาวดวงไกลในความฝัน
ไม่ได้ดังหวังไว้ใจจาบัลย์
ลางเลือนเหมือนฟ้ากั้นกับวันคืน
คือฉันเองอ้างว้างอยู่อย่างนี้
กับโลกที่หยุดอยู่ รู้สะอื้น
จึงแค่คนหนึ่งคนทนกล้ำกลืน
หลับใหลแล้วลืมฟื้นกับคลื่นครวญ
และโลกได้บรรเลงบทเพลงเศร้า
ทะเลเร้าแรงลมมาห่มหวน
คลื่นคนฝันฝากฝั่งครั้งเรรวน
จะรู้ส่วนซึ้งไหมเมื่อไกลเกิน
..
หากมีใครซักคนทนเหน็บหนาว
กับโลกร้าวและร้างคราห่างเหิน
ขอเป็นฉันรันทดหมดทางเดิน
ไม่อาจเอิ้น อ้างฟ้า..ชะตากรรม
ธรรมดา
ฉันเพียงหมายได้เรียงร่วมเคียงฝัน
ไม่เแปรผันอื่นใดให้ถลำ
เมื่อต้องอยู่เดียวดายในทรงจำ
มีแต่ช้ำย้ำเยือนเป็นเพื่อนมา
เธออย่าหมองหม่นไหม้ทำใจโศก
อยู่บนโลกระทมที่ถมถา
ฉันหมดแรงจะรับซับน้ำตา
เพราะว่าล้าเต็มกลืนยากฝืนใจ
หากแม้เธอหม่นไหม้ไร้ยิ้มชื่น
ฉันสะอื้นเก็บกดรันทดไฉน
เหมือนสิ้นสุขประสานสำราญใด
อยู่กับความหวั่นไหวในดวงแด
อยากให้เธอยู่เคียงนั้นเพียงฉัน
ทุกคืนวันห่วงใยใฝ่แยแส
ทิ้งรอยหม่นแห่งใจไม่เหลียวแล
เป็นคู่แท้ครองชิด นิจนิรันดร์
"สุนันยา"
ไม่เแปรผันอื่นใดให้ถลำ
เมื่อต้องอยู่เดียวดายในทรงจำ
มีแต่ช้ำย้ำเยือนเป็นเพื่อนมา
เธออย่าหมองหม่นไหม้ทำใจโศก
อยู่บนโลกระทมที่ถมถา
ฉันหมดแรงจะรับซับน้ำตา
เพราะว่าล้าเต็มกลืนยากฝืนใจ
หากแม้เธอหม่นไหม้ไร้ยิ้มชื่น
ฉันสะอื้นเก็บกดรันทดไฉน
เหมือนสิ้นสุขประสานสำราญใด
อยู่กับความหวั่นไหวในดวงแด
อยากให้เธอยู่เคียงนั้นเพียงฉัน
ทุกคืนวันห่วงใยใฝ่แยแส
ทิ้งรอยหม่นแห่งใจไม่เหลียวแล
เป็นคู่แท้ครองชิด นิจนิรันดร์
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
