[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

............ หนีไม่ทัน
..............

เมื่อต้นปีก่อนโน้นมีคนสวย
มาอยู่ด้วยบ้านกลอนในตอนนั่น
สงบเสงี่ยมเจียมตนสนใจพลัน
คิดถึงวันจะต่อล้อเล่นกลอน

มีอ่อนน้อมถ่อมใจหลายบทบาท
เริ่มขยาดแต่นั้นด้วยขวัญอ่อน
ทั้งหนึ่งปีฉันหนีที่ซุกซอน
ด้วยตัวหล่อนหลงผิดคิดสู้มวย

เหมือนพ่อไก่เจอเพชรเม็ดล้ำค่า
สะดุดตาแวววาวขาวใสสวย
ประกายส่องเจิดจ้าพางงงวย
กลัวมอดม้วยจำห่างหลีกทางเดิน

รู้ตัวเองมีค่าว่าต่ำชั้น
คิดข้ามขั้นเกินตัวกลัวขวยเขิน
จำใจห่างวางท่าพาหมางเมิน
แกล้งเพลิดเพลินคุ้ยเขี่ยเรี่ยผิวดิน

สักวันหนึ่งคงสมอารมณ์หมาย
โดนฆ่าตายได้จบชีวิตสิ้น
กลายเป็นข้าวมันไก่ให้หล่อนกิน
อร่อยลิ้นของเจ้า เราภูมิใจ.

นพ
3พ.ย.55