ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี
ค่ำคืนเงียบเยียบเย็นจันทร์เพ็ญส่อง
นกแสกร้องก้องมาเวลาดึก
ความหวาดหวั่นพลันย้ำจิตสำนึก
จนรู้สึกกลัวหมีขึ้นที่ใจ
ฉันคอยหวังนั่งห้างอยู่กลางป่า
รอสัตว์มากินโป่งทุ่งโล่งใหญ่
มีเครื่องมือสำรองเพื่อส่องไฟ
ปิดเอาไว้เหงื่อชุ่มแอบซุ่มดู
เสียงนกแสกลอยลมยังข่มขวัญ
ในใจฉันช่วงนี้กลัวหมีอยู่
สายลมพัดพราวมาจากป่าภู
ชวนหดหู่ทุกข์ท้อจริงหนอเรา
อยากชมสัตว์จึงมาเที่ยวป่าใหญ่
ยอมขึ้นไปนั่งห้างเหมือนอย่างเขา
กลับรู้สึกกลัวหมีตาสีเทา
เกรงมันเข้ามาหยอกหลอนหลอกอำ
ท่องนะโมตัสสะคลำพระขลัง
ด้วยคิดหวังสดชื่นในคืนค่ำ
แต่เพียงนกแสกป่าร้องมาย้ำ
ก็เติมซ้ำฤดีกลัวหมีมา!ฯ
อริญชย์
๓/๑๐/๒๕๕๕
หมีไม่มา มาแต่เมีย คลอเคลียข้าง
อยู่บนห้าง ด้วยกัน ขวัญผวา
สายลมโชย เฉื่อยฉิว ผิวกายา
หวั่นอุรา เหลือเกิน เมื่อเมินมอง
หันมาถาม คนดี เห็นหมีไหม
เธอบอกไม่ เห็นหรอก กลอกตาจ้อง
ทำไมพี่ ถามไถ่ ไม่ไตร่ตรอง
หาว่าน้อง เห็นหมี เดี๋ยวตีตา
......ยากูซ่า.......
อยู่บนห้าง ด้วยกัน ขวัญผวา
สายลมโชย เฉื่อยฉิว ผิวกายา
หวั่นอุรา เหลือเกิน เมื่อเมินมอง
หันมาถาม คนดี เห็นหมีไหม
เธอบอกไม่ เห็นหรอก กลอกตาจ้อง
ทำไมพี่ ถามไถ่ ไม่ไตร่ตรอง
หาว่าน้อง เห็นหมี เดี๋ยวตีตา
......ยากูซ่า.......
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
