อภัยเถิดดิน ที่บินกราย หายหน้าหลบ
ไม่ได้พบ เสียนาน ผ่านไม่เห็น
ไม่ได้ไป ไหนไกล ใจลำเค็ญ
จึงหลบเร้น หนีหน้า มาหย่อนใจ
ดินที่เคย อยู่ใกล้ ได้ไออุ่น
ดินที่หนุน ตักนอน อ่อนร้องไห้
ดินที่เคย ซบหน้า ครารักไกล
ดินที่ให้ ทุกอย่าง ไม่รางเลือน
ดินเหมือนพี่ เหมือนเพื่อน เป็นเหมือนน้อง
ดินประคอง อักษรา คราคลาดเคลื่อน
ดินห่วงใย คุยหลังไมค์ ไม่แชเชือน
ดินที่เยือน ห่มกาย คลายหนาวเย็น
ชลนา ทิดชากร
ขอบคุณนะดินที่...
ไม่ได้พบ เสียนาน ผ่านไม่เห็น
ไม่ได้ไป ไหนไกล ใจลำเค็ญ
จึงหลบเร้น หนีหน้า มาหย่อนใจ
ดินที่เคย อยู่ใกล้ ได้ไออุ่น
ดินที่หนุน ตักนอน อ่อนร้องไห้
ดินที่เคย ซบหน้า ครารักไกล
ดินที่ให้ ทุกอย่าง ไม่รางเลือน
ดินเหมือนพี่ เหมือนเพื่อน เป็นเหมือนน้อง
ดินประคอง อักษรา คราคลาดเคลื่อน
ดินห่วงใย คุยหลังไมค์ ไม่แชเชือน
ดินที่เยือน ห่มกาย คลายหนาวเย็น
ชลนา ทิดชากร
ขอบคุณนะดินที่...
ฉันคือ ผู้หญิงดิน-ดิน
ที่หมดสิ้น ทุกสิ่ง จริงอย่างเห็น
เฝ้าซ่อนจิต ซ่อนกาย หมายหลีกเร้น
หาร่มเย็น จึงผ่าน เข้าบ้านกลอน
พบน้องพี่ ชี้ชวน อบอวลอุ่น
ละไม-ละมุน คุ้นเคียง เรียงอักษร
ทั้งยากง่าย ก่อนเก่า เฝ้าเว้าวอน
มีอาทร บางที ที่ผ่านมา
ได้มาพบ สบเธอ อาจเผลอทัก
ให้รู้จัก มักคุ้น อุ่นยิ่งกว่า
ในบ้านกลอน อยู่ภาย ใต้ชายคา
บุญหนุนพา พี่น้อง เพื่อนพ้องกัน
ที่หมดสิ้น ทุกสิ่ง จริงอย่างเห็น
เฝ้าซ่อนจิต ซ่อนกาย หมายหลีกเร้น
หาร่มเย็น จึงผ่าน เข้าบ้านกลอน
พบน้องพี่ ชี้ชวน อบอวลอุ่น
ละไม-ละมุน คุ้นเคียง เรียงอักษร
ทั้งยากง่าย ก่อนเก่า เฝ้าเว้าวอน
มีอาทร บางที ที่ผ่านมา
ได้มาพบ สบเธอ อาจเผลอทัก
ให้รู้จัก มักคุ้น อุ่นยิ่งกว่า
ในบ้านกลอน อยู่ภาย ใต้ชายคา
บุญหนุนพา พี่น้อง เพื่อนพ้องกัน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
