ชื่อบท....ปลายฝนต้นหนาว
ผู้เขียน...น้ำตาสหัสวรรต
สดับฟังสำเนียงเสียงหยาดฝน
พร่ำหยดลงโปรดปรายทั่วทิศา
สายรุ้งงามย่อมปรากฏหลังฝนซา
ตั้งแต่กาลก่อนมาไม่เปลี่ยนแปลง
ครั้นฤดูหมุนเวียนครบบรรจบรอบ
ผ่านหน้าร้อนหน้าฝนจนถึงหนาว
ผีเสื้อน้อยเก็บน้ำหวานแล้วหวลมา
แสนลำบากชั่วชีวามีแต่ศูนย์
ดุจหลับฝันยามอาทิตย์อัสดง
แสงคงส่องแต่โบราณถึงวันนี้
ลมฤดูล่วงพัดผ่านไปชั่วตาปี
ตื่นขึ้นมามีอะไรว่างหวิวหวิว
น้ำตาพันปี
ไม่เก่งแต่อยากแต่งเล่น
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
