Re: ~oO เรื่องเล่า จากปลายฟ้า Oo~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 มิถุนายน 2024, 06:57:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ~oO เรื่องเล่า จากปลายฟ้า ของประภาคาร Oo~  (อ่าน 74866 ครั้ง)
ก้าวแรกฯ...
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 81
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 180


ระยะทางหมื่่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก


« เมื่อ: 07 กันยายน 2012, 03:01:PM »


"แซมตกใจ สะดุ้งโหยง หัวโขกเข้ากับมุมตู้
ลงไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้น....
ท่าสวยมาก.. กระโปรงแคบ..สั้น..
ส้นสูงกระเด็นไปคนละทาง..."......แซม

แหม...อยากเห็นท่าสวยตอนนัั้นจังครับ 

ว่าด้วยเรื่องหนอนน้อยผมเคยเขียนบันทึกผีเสื้อเอาไว้ ขออนุญาตลงไว้นี่นะครับ



เจ้าถือกำเนิดมาจากไข่ใบเล็ก

ที่ซึ่งบรรจุความหวังไว้เต็มเปี่ยม

จากผู้ซึ่งฝากฝังเจ้าไว้ กับใบไม้ที่แกว่งไกว ด้วยลมหายใจสุดท้ายที่รวยริน

...และนี่คือ การเริ่มต้นด้วยจุดจบ...

จากไข่ใบเล็ก คืนผัน วันผ่าน ความหวังแรกได้บังเกิด เจ้าได้คืบคลานออกมาพร้อมกับแสงแรกแห่งชีวิต

บัดนี้เจ้ากลายเป็นหนอนตัวน้อย คืบคลานไปหาใบไม้ที่อยู่ใกล้ กลไกแห่งชีวิตได้เริ่มทำงาน

จากขนด สู่อีกขนด ทีละปล้อง ทีละปล้อง

จากหนอนตัวน้อย กลับกลายเป็นเติบใหญ่ ปฏิบัติการแห่งความหวังกำลังดำเนิน

ทิ้งไว้เพียงร่องรอยของความเป็นไป

ใบไม้ที่แหว่งเว้า และมูลเก่าที่เถ้าดิน ร่วงหล่นนานวัน

จากวัน สู่คืน กาลเคลื่อน เดือนคล้อย เจ้าหนอนน้อยก็เติบใหญ่จนแก่เต็มตัว

เมื่อสะสมพลังงานเพื่อสานฝันจนเต็มที่ เจ้าก็ผละหนีจากไป

เจ้ามองหามุมสงบสักมุม เพื่อนิ่งพัก เจ้าเหนื่อยหนักมามากแล้ว เกือบตลอดชีวิตของเจ้าเอง

ถึงตอนนี้เจ้าควรได้พักผ่อนเสียที

สายใยแห่งความฝันถูกถักทอ ห่อหุ้มร่างกาย บางเบาทว่าอบอุ่น อ่อนนุ่มทว่ามั่นคง มันคือสายใยแห่งอดีต

ข้างในนั้น เจ้าจะได้ทบทวนทุกเรื่องราว ทุกก้าวย่างความเป็นไป

ก่อนการกลายเปลี่ยน ก่อนวันพรุ่งนี้เดินทางมาถึง ก่อนหน้าที่อันยิ่งใหญ่ จะเริ่มดำเนินไปและจบลง

จงนิ่งพักความรู้สึก นึกถึงตัวตน และจิตใจ

เมื่อวันพรุ่งนี้เดินทางมาถึง พร้อมกับการก้าวผ่านของวารวัน อาทิตย์แสงแรกได้อาบพร่า

เกิดการแปรเปลี่ยนกลับกลายจากภายใน เมื่อความคิดได้ตกผลึก ความรู้สึกคิดนึกได้ตกตะกอน

นอนนิ่งที่ก้นบึ้งของห้วงคนึง เจ้าก็พร้อมที่จะออกเผชิญโลกอีกครั้ง

เจ้าค่อย ๆ ชำแรกแทรกกายผ่านรอยแยก ยืนหยัดไม่ย่อท้อล้อแรงลม

เจ้าจะสยายปีกสวยรับแดดแรกแห่งวัน เจ้าจะนำพาความฝันไปโปรยปราย

แล้วเจ้าก็ออกบินไป ณ ปลายคุ้งของรุ้งสายฝัน

เจ้าจะมอบความฝันให้กับผู้ที่ไม่ได้เห็นเจ้าเป็นเพียงแมลง

ณ ที่นั่นเจ้าได้หยิบยื่นรอยยิ้มไว้ที่มุมแก้มใสของเด็กน้อย

ผู้ที่เห็นเจ้าเป็นความฝันที่หมดจดฉากหนึ่ง เป็นจินตนาการผืนใหญ่ให้วิ่งไล่ผืนหนึ่ง

เจ้าจะเป็นผลงานศิลปะของเด็กน้อยที่หัดขีดเขียน

เจ้าจะเป็นแม้แต่ความคิดแรกของใครหลายคน เป็นจุดเริ่มต้นของจินตนาการ

ขอเพียงมีจุดเริ่มต้น ผลลงเอยจะเป็นอย่างไรก็ไม่นับว่าเป็นสำคัญแล้ว

แต่หากไร้ซึ่งจุดเริ่มต้นเล่า... นั่นเท่ากับว่าเป็นผลลงเอยที่น่าเศร้ายิ่งนัก

แต่ถึงอย่างไร เจ้าก็ได้เริ่มมันแล้ว อาจบางที นี่จึงเป็นเวลาสุดท้าย เป็นผลลงเอยของเจ้าเอง

เจ้าเฝ้ามองไข่ใบน้อยของเจ้า ที่เจ้าฝากฝังความฝันไว้เต็มเปี่ยม ใบไม้ที่แกว่งไกว และลมหายใจสุดท้ายที่รวยริน

...และนี่คือตอนจบ ณ จุดเริ่มต้น...

ถ้ายาวไปอยากให้ลบก็บอกนะครับ

ก้าวแรกฯ...

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

บูรพาท่าพระจันทร์, อริญชย์, รพีกาญจน์, ไร้นวล^^, Prapacarn ❀, เนิน จำราย, เฮยอิง, สมนึก นพ, พี.พูนสุข, สุวรรณ, khuadkao, ชลนา ทิชากร, Thammada, กรกช

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

คมกระบี่ บาดคน
คมคำคน บาดใจ

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s