ไม่มีกรับรับกลอนก็อ่อนรส
สร้อยสลดเสียงล้าขึ้นนาสิก
ทั้งสร้อยหวานพาลพร่าเป็นอาทิก
นายโรงพลิกแผลงขับหลบคำครุ
เอ๋ยเหมือนใจไหวคณาสารพัด
ที่กร้าวกลัดกร่อนได้เหมือนไม้ผุ
พอใกล้ไฟไหนจะอดประทุ
ดั่งธนุน้าวคะนองหลงกลองรบ
โน่นสวยโสมโนมพรรณนั่นก็ทรัพย์
โลกประดับดื่นงามเกินข้ามหลบ
อันนายโรงไหนเลี่ยงแต่เพียงพบ
แม้ขาดครบเครื่องกรับขอขับรุด
พรายม่าน
สันทราย
๒๙ สิงห์ ๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
