แม้นไกลเจ้า เช้าเย็น ไม่เห็นหน้า
แต่อุรา หาเร้น เป็นอื่นไหน
ความคิดถึง ตรึงหวาน ยังซ่านใจ
มันฝังใน ใฝ่จิต หมายชิดชม
ขาดอันใด ไหนเล่า เท่าขาดรัก
เพียงขาดสัก เสี้ยวคืน ก็ขื่นขม
เนื้อหัวใจ ใยเยื่อ สุดเหลือตรม
มันร้องห่ม ร่ำไห้ เมื่อไกลนาง
คืนที่ใจ ไร้เจ้า มาเฝ้าห่ม
มิอาจข่ม นิทรา จนฟ้าสาง
ฝากดาวเดือน เคลื่อนใจ ไปแนบวาง
อยู่เคียงข้าง หว่างตัก ที่รักเอย
แต่อุรา หาเร้น เป็นอื่นไหน
ความคิดถึง ตรึงหวาน ยังซ่านใจ
มันฝังใน ใฝ่จิต หมายชิดชม
ขาดอันใด ไหนเล่า เท่าขาดรัก
เพียงขาดสัก เสี้ยวคืน ก็ขื่นขม
เนื้อหัวใจ ใยเยื่อ สุดเหลือตรม
มันร้องห่ม ร่ำไห้ เมื่อไกลนาง
คืนที่ใจ ไร้เจ้า มาเฝ้าห่ม
มิอาจข่ม นิทรา จนฟ้าสาง
ฝากดาวเดือน เคลื่อนใจ ไปแนบวาง
อยู่เคียงข้าง หว่างตัก ที่รักเอย
หวานตราตรึง ซึ้งแท้ แดอบอุ่น
คำละมุน ยิ่งนัก บอกรักเผย
แต่คำพูด พี่พร่ำ มิซ้ำเลย
เกรงเหมือนเคย เอ่ยมา แล้วคลาไคล
ก็ได้แต่ แค่ฝัน เท่านั้นหนา
มิมีค่า ข้างเคียง เรียงชิดใกล้
พอรู้ดี พี่ห่าง ร้างเยื่อใย
คนรู้ใจ ของพี่"ดุลย์" มิใช่"ดิน"
คำละมุน ยิ่งนัก บอกรักเผย
แต่คำพูด พี่พร่ำ มิซ้ำเลย
เกรงเหมือนเคย เอ่ยมา แล้วคลาไคล
ก็ได้แต่ แค่ฝัน เท่านั้นหนา
มิมีค่า ข้างเคียง เรียงชิดใกล้
พอรู้ดี พี่ห่าง ร้างเยื่อใย
คนรู้ใจ ของพี่"ดุลย์" มิใช่"ดิน"
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
