ภาพภูมิหลังยังปักเป็นหลักฐาน
ล่วงเลยนานผ่านหน่วยเวลาเนิ่น
หญ้าปกคลุมพุ่มใหญ่ในทางเดิน
ร่องรอยความห่างเหิน......โอ้เนิ่นนัก
ลั่นทมกร่างสร้างกิ่งมาอิงซบ
ใต้คาคบมะม่วงไม่ห่วงหนัก
ผุดภาพเก่าเราเอ๋ยเคยนอนพัก
ใต้ร่มรักบ้านเก่าเคยเนานอน
เผยหน้าผ่านบานประตูอดสูยิ่ง
บ้านถูกทิ้งเลยลุจนผุกร่อน
ภาพข้างฝาพาให้ใจอาวรณ์
สืบสะท้อนภาพหลังเมื่อครั้งเยาว์
มองเก้าอี้สีจางเลือนรางหมด
เหมือนถูกลดหมดค่า..โถน่าเศร้า
ฟังลมพัดหน้าระเบียงเพียงบางเบา
น้ำตาเราก็ไหลไม่รู้ตัว
รากคือรากยากนักจะหักออก
กลิ่นบ้านนอกยังนั่งอยู่ในหัว
แม้เคยผ่านม่านหมอกสีออกมัว
มืดสลัวไปบ้างไม่ร้างลืม....
ดาวระดา
ล่วงเลยนานผ่านหน่วยเวลาเนิ่น
หญ้าปกคลุมพุ่มใหญ่ในทางเดิน
ร่องรอยความห่างเหิน......โอ้เนิ่นนัก
ลั่นทมกร่างสร้างกิ่งมาอิงซบ
ใต้คาคบมะม่วงไม่ห่วงหนัก
ผุดภาพเก่าเราเอ๋ยเคยนอนพัก
ใต้ร่มรักบ้านเก่าเคยเนานอน
เผยหน้าผ่านบานประตูอดสูยิ่ง
บ้านถูกทิ้งเลยลุจนผุกร่อน
ภาพข้างฝาพาให้ใจอาวรณ์
สืบสะท้อนภาพหลังเมื่อครั้งเยาว์
มองเก้าอี้สีจางเลือนรางหมด
เหมือนถูกลดหมดค่า..โถน่าเศร้า
ฟังลมพัดหน้าระเบียงเพียงบางเบา
น้ำตาเราก็ไหลไม่รู้ตัว
รากคือรากยากนักจะหักออก
กลิ่นบ้านนอกยังนั่งอยู่ในหัว
แม้เคยผ่านม่านหมอกสีออกมัว
มืดสลัวไปบ้างไม่ร้างลืม....
ดาวระดา
บ้านเก่าและรักเก่าเนาอดีต
แม้จะกรีดใจหมองมองยังปลื้ม
กลับเป็นสิ่งเล่นล้อเพียงขอยืม
ความด่ำดื่มพ่ายแพ้แม้เสียดาย
ขีดไม้ขีดก้านสุดท้ายใจเจียนดับ
เผาบ้านกับความหลังพังสลาย
มองสิ่งเคยสูงค่าน้ำตาพราย
สิ่งสุดท้ายเหลือเถ้าคอยเผาใจ
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
