อุษา นภาผ่อง รวีส่อง ครองเวหน
สว่าง จ่างมณฑล ธราดล ยลไฉไล
ผิวธาร ปานกระจก เขียวดังหยก ปกอำไพ
เทือกภู คู่พงไพร นอนทอดกาย ก่ายสาคร
ลมโบก โกรกชายเขา พัดความเศร้า เหงาจากจร
รุ่งแจ้ง แสงศุภร มธุกร บินว่อนรัง
ตื่นเถิด เกิดเป็นคน ปลุกกมล ดลความหวัง
มานะ เติมพลัง งานคับคั่ง ยังรอคอย
อย่าให้ อายนกกา รู้นำพา หาใช้สอย
ชีวัน อันเคลื่อนคล้อย ย่อมลดน้อย ถอยตามวัย
ยรรยง ทะนงสู้ ชิงก้าวสู่ ประตูชัย
สติ เตือนวินัย หลอมฤทัย ใฝ่ความเพียร
ทุกนาที หนีผ่านไป ดุจเปลวไฟ ไหม้ลามเทียน
ขับเคลื่อน เหมือนกงเกวียน หมุนวนเวียน เปลี่ยนตามกาล
อยู่ร้อยปี ใช่ดีล้น หากอับจน ไร้ผลงาน
แก่เฒ่า แต่เขลาการ ไหนจะทาน ผู้ชาญชน
ขันแข็ง แข่งเวลา ก้าวนำหน้า ภา สธน
เลื่องชื่อ ลือสกล สร้างมรรคผล ต่อตนเอง
สุนทรวิทย์
สว่าง จ่างมณฑล ธราดล ยลไฉไล
ผิวธาร ปานกระจก เขียวดังหยก ปกอำไพ
เทือกภู คู่พงไพร นอนทอดกาย ก่ายสาคร
ลมโบก โกรกชายเขา พัดความเศร้า เหงาจากจร
รุ่งแจ้ง แสงศุภร มธุกร บินว่อนรัง
ตื่นเถิด เกิดเป็นคน ปลุกกมล ดลความหวัง
มานะ เติมพลัง งานคับคั่ง ยังรอคอย
อย่าให้ อายนกกา รู้นำพา หาใช้สอย
ชีวัน อันเคลื่อนคล้อย ย่อมลดน้อย ถอยตามวัย
ยรรยง ทะนงสู้ ชิงก้าวสู่ ประตูชัย
สติ เตือนวินัย หลอมฤทัย ใฝ่ความเพียร
ทุกนาที หนีผ่านไป ดุจเปลวไฟ ไหม้ลามเทียน
ขับเคลื่อน เหมือนกงเกวียน หมุนวนเวียน เปลี่ยนตามกาล
อยู่ร้อยปี ใช่ดีล้น หากอับจน ไร้ผลงาน
แก่เฒ่า แต่เขลาการ ไหนจะทาน ผู้ชาญชน
ขันแข็ง แข่งเวลา ก้าวนำหน้า ภา สธน
เลื่องชื่อ ลือสกล สร้างมรรคผล ต่อตนเอง
สุนทรวิทย์
ทิวา จะลาลับ
นกกากลับ บินรีบเร่ง
คนเรา อวดว่าเก่ง
เป็นนักเลง ไม่เกรงใคร
สักวัน มีจุดจบ
ตายเหมือนกบ เกิดภพใหม่
คงยาก เป็นคนไซร้
อาจเป็นได้ แค่ไส้เดือน
ทำดี ไปสวรรค์
ทำชั่วพลัน ไม่มีเพื่อน
สงสาร ขอวานเตือน
ถึงจุดเปลี่ยน ช่วงชีวิต
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
