เพราะหยิกหยอกตรงชัดดุจหมัดสวน
หากเป็นมวยคงแย่แพ้กระบวน
ต้องเซซวนล้มหงายพ่ายคามือ
จริงอย่างว่าชินชาแต่ว่าเจ็บ
เหมือนเป็นเหน็บเจ็บหายจะคลายหรือ
อาจไม่ถึงหม่นหมางครางฮืฮ..ฮือ
แต่ยังครือคลอเบ้าเศร้าจางจาง
ถึงวันนี้ปล่อยวางทางความคิด
ไม่มีจิตไขว่สูงดูหงส์หาง
ปล่อยหงส์สวยบินไกลไปตามทาง
นกกระยางแค่ทวงถามความทรงจำ
*****คุณน้ำค้างกลางจันทร์*****
ความทรงจำสีจางจาง..ในบางช่วง
มันขื่นคล้ำดำม่วงจนน่าขำ
ให้ยอมรับด้วยไหมว่าใจดำ
เมื่อกระต่ายเจ้ากรรมชอบอำพราง
จันทร์ไม่ใช่ผู้เดียวที่เลี้ยวลด
เพียงประชด..เผชิญความเมินหมาง
เมื่อหมอกเมฆความเหงาสีเทาจาง
มากั้นกลาง..ทิฐิ..ก็ผลิบาน
รักหรือเปล่า?ตอบมาแม้ว่า.."ใช่"
อย่ารอให้ถึงขั้น..วันประหาร
นกกระเรียนเพียรท้อ...ทรมาน
เปรียบว่าปานสิ้นใจเมื่อไกลกัน
ทิ้งภาพความทรงจำ...ที่ดำด่าง
อยู่ระหว่างวาดซ้ำให้ช้ำขวัญ
เลือกถนอมภาพจางในบางวัน
ยิ่งผูกพัน...คร่ำครวญ..เจ็บจวนตาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
