เพียงดอกหญ้าอย่างเราเขาไม่สน
รักจึงยอมพร้อมทนทุกข์ล้นเปี่ยม
เตือนหัวใจหลายครั้งยังไม่เจียม
มิอาจเปรียบเทียบเทียมเจียมตนไว้
เพราะกระต่ายหมายจันทร์อันเลอค่า
แค่ดอกหญ้าเคียงดินถิ่นอาศัย
มิเลอเลิศเพริศแพร้วแวววิไล
ถึงอยู่ใกล้กันนิด..ไม่คิดมอง
เธอชะเง้อเพ้อหาทุกคราค่ำ
คืนฝนพรำจำทนยืนหม่นหมอง
ใจเธอนั้นจันทร์งามตามครอบครอง
ดอกหญ้าต้อง!!!!...เตรียมใจรับพ่ายแพ้
ขอมองดูอยู่ไกลไกลในที่ฉัน
คืนเพ็ญจันทร์จ้องเธอชะเง้อแข
ชื่มชมเธอจากใจไม่ผันแปร
จันทร์คงแล...เหลี่ยวมาหาสักครั้ง
ขอแจมด้วยนะคะ...เคยต่อกับเพื่อนไว้
---สะเลเต---
โอ้อกเอยเคยช้ำยังพร่ำหา
มินำพาว่ากมลแต่หนหลัง
รักมลายกลายเร้นกลับเป็นชัง
เคยวาดหวังพังพินาศสวาทวาย
รู้ทั้งรู้อยู่เต็มจิตนิจจาเอ๋ย
หากปล่อยเลยเฉยนิ่งยิ่งใจหาย
แม้นรสรักจักหมดอดเสียดาย
เคยเคียงกายชายอยู่ยังรู้จำ
เปรียบกระต่ายหมายจองเพื่อปองแข
ชะเง้อแลชะแง้รอลออขำ
เหมือนคร่ำครวญชวนสดับขับลำนำ
ร่วมเริงร่ายส่ายระบำครั้งปรัมปรา
ใจเอยใจไยปลื้มมิลืมหลง
ฤารักคงยงยืนชื่นหนักหนา
คงเวรกรรมซ้ำทรามติดตามมา
เจตนาพร่าผลาญให้รานรอน...
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
