โอ้!ว่าอกเอยอกสะทกสั่น
เกรงจักปันผันแปรใจแม่หญิง
ขนำน้อยรอยรักเคยพักพิง
ถูกทอดทิ้งโทรมร้างเมื่อนางจร
เนิ่นนานแล้วแก้วใจเพรียกไพรหม่น
เพลงขลุ่ยดลมนต์สั่งฤๅสังหรณ์
ว่าคำมั่นสัญญาถึงคราคลอน
นวลจึ่งรอนแรมลับไม่กลับคืน
พิไรเพ้อเหม่อเหงากับเงาโศก
ในวิโยคโตรกตรมระทมฝืน
ขวัญพี่เอยเปรยคำเหลือกล้ำกลืน
ร่ำสะอื้นขื่นหมองเจิ่งนองใจ
รอนรอนแสงอัสดงลับลงแล้ว
เพลงไพรแว่วแผ่วกระชั้นยิ่งหวั่นไหว
ดาวรายพริบพริบพร่างแสนห่างไกล
ฟ้าอำไพไฉนหม่นหนอคนคอย
หยิบขลุ่ยเก่าเป่าผิวล่องพลิ้วผ่าน
ดับร้าวรานผลาญเศร้ากลบเหงาหงอย
รำบายเอื่อยเรื่อยร้องเกลื่อนร่องรอย
อกสำออยอ้อนคำมารำพัน
เพรียกจากไพรไห้หวนคร่ำครวญกู่
ถึงยอดชู้คู่เรียงเคยเคียงขวัญ
เจียรสลักภักดีวจีจรรจ์
ล่วงวารวันมั่นอยู่มิรู้คลาย
โอ้!ว่าอกเอยอกเคยกกกอด
เคยพร่ำพรอดพะนอนางมิห่างหาย
นวลแรมร้างทางหวังจึงรำบาย
ฝากกับสายลมล่องร่ำร้องรอ
ปภัสร์
๑๓ พฤาภาคม ๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
