ฉันคงไม่ ใช่ดวงจินต์ ถวิลถึง
หลงรักคน ที่ซึ่ง ไม่ซึ้งหน้า
แอบรักเขา มามาน ปานชีวา
จะคลาดคลา ล้าแรง คล้ายแสงเงา
จับอักษร ร้อยเรียง เคียงสลัก
สัมพันธ์ภักดิ์ รักแท้ ตามแคร์เขา
ใกล้กมล แต่เหมือนไกล หนอใจเรา
นอนซึมเซา เศร้าซม ขมขื่นทรวง
อยากจะรั้ง จิตโน้ม โลมเร้ารุก
กลัวเจ่าจุก สุดแสน จะแหนหวง
อยากอ้อนออด พรอดพร่ำ กลัวคำลวง
ด้วยฤทัย เคยกลวง หลายช่วงแล้ว
ขอตัดใจ ครั้งนี้ ยังดีกว่า
คราบน้ำตา ไหลเกลื่อน เจื่อนผิวแผ่ว
ให้เปื้อนเปรอะ เลอะเทอะ ไร้สิ้นแวว
ความรักแห้ว ตามเคย ขอเอ่ยลา
พันทอง
ดุจกรองกานท์ผ่านจินต์ถวิลถึง
ถ้อยคำซึ้งตรึงสลักเป็นนักหนา
ชื่นไมตรีจากมานปานชีวา
ละลานตาดั่งแสดงด้วยแสงเงา
ดวงกวินอักษราพาสลัก
ผูกใจภักดิ์รักกรองอย่าครองเหงา
ในกมลคู่เคียงเพียงสองเรา
หากซึมเซาคงระทมขื่นขมทรวง
มาเรียงร้อยจิตเร้ากระเซ้ารุก
เพื่อปลอบปลุกใจแหนสุดแสนหวง
คำพรอดพร่ำประพันธ์ดั่งจันทร์จวง
เป็นดาวดวงเปี่ยมในฤทัยแล้ว
ขอมอบใจแทนกมลก็จนกว่า
ดวงชีวาเคยเช่นเต้นเบาแผ่ว
แหละถ้าหากดวงกวินสิ้นไร้แวว
จะแน่แน่วเป็นที่หวังดั่งเคยมา
รการตติ
ยังชื่นจินต์ ถวิลถึง จึงห่วงหวง
ดื่มด่ำทรวง ควงคู่ สู่เวหา
แม้กาลล่วง เลยผ่าน รอคอยนา
หวังจะมาเคียงครอง เพียงสองเรา
แต่ตอนนี้ ไม่ไหว ขอไปพัก
ฤทัยชัก เหนื่อยล้า พาให้เฉา
เหมือนกมล จะแยก แตกซึมเซา
สี่ห้องร้าว ไปหมด ของดลง
ถ้าจิตชื่น ฟื้นเมื่อไหร่ จะไม่หนี
แต่ตอนนี้ มิมีใจ จะไหลหลง
ขอเอ่ยคำว่า ขอบคุณ อย่างุนงง
เพียงจบลง เท่านี้ นะที่รัก
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
